 |
| Tumba de Eduardo Pondal no Cemiterio de Santo Amaro dos Mortos. |
Monstro de
cara deforme,
Pobo galego
de homes
E mulleres
que devolven
Sobre o
Pacto de Lestrobe…
Arrepiantes
todos sodes
Con esa
murga decote,
Con esa
turba de voces,
Que calarvos fora sorte.
Esa xente de
Nós, onte,
De
intelectos coma noces,
Ven a súa raíz
hoxe
Por terra de
ignaras frores.
Alimento de
traidores
Fan dos
galegos nas cortes,
I eu dende o
meu lar de adobes
Póñolle os
xamóns en fronte.
Ventos de
queixumes cobren
O alento do
campo insomne,
Por eses
fungos que comen
Aquilo c’a
outros costoulle…
¡E ainda
lles ‘traña que loiten…!
¡Que loiten
ainda con croques,
Por vellos
usos que proen
Esta lingua
que din probe!...
I eu o que
vexo só innobre
Son as
empedradas moles
De corazós
coma bloques
Que nos
funden nesta noite
De ilotas, os
que só en nome
son da nosa mesma
prole.
No hay comentarios:
Publicar un comentario